One day, there was a perv on a train

Het was het begin van de vakantie en ik besloot om naar huis te gaan. Met de trein natuurlijk. Ik had mijn korte short aan, maar ik probeerde helemaal niets uit te lokken. Of dat dacht ik, voordat ik naast die ene jongen ging zitten. Ik voelde mij niet zo op mijn gemak, want die jongen die naast mij zat rook allereerst niet zo fris.

Hij had een dun snorretje. Ik geloof dat het de beginfase was van zo'n dikke Mexicaanse snor. hij leek ook een beetje Mexicaans, vandaar de vergelijking. Laten we hem een naam geven. Pedro.

Hij moest iets tussen de 17 en de 20 jaar geweest zijn.

Dus, Pedro zat naast mij, hij rook niet fris, hij droeg een groene trainingsvest en een beige broek. Daar zaten we. En toen wou hij zijn gsm nemen? Nee, hij deed alsof hij zijn gsm wou nemen. Wat er echt aan de hand was, was dat hij zijn hand naast mijn bil legde en het 'subtiel' wou aanraken. En dat deed hij! Ik keek hem kwaad aan, en hij had meteen door dat ik het allesbehalve opwindend vond.

Hij ging weg. Ik dacht dat we eindelijk bij zijn halte waren aangekomen, dus had ik mijn zware rugzak op de plaats gelegd waar hij normaal zat. Eindelijk verlost van die gênante situatie!

Maar de verlossing heeft niet lang geduurd, want hij kwam blijkbaar terug van het toilet. Ik probeerde nog eens vriendelijk te lachen, maar dat ging al moeilijker dan in het begin. Hij besloot schuin over mij te gaan zitten. Op zich had hij niet meteen iets verkeerds gedaan. En ik weet ook niet of die aanrakingen met opzet waren of niet, maar alles leek er toch op.

Toen gebeurde het.

Ik was een boek aan het lezen, en zag in mijn ooghoeken dat hij iets uit zijn rugzak nam. Het was een zwarte digitale fototoestel. Eentje dat ik vroeger nog heb gehad, het stelt niet zoveel voor.

Ik volgde al zijn bewegingen en mijn hart bleef even stil staan toen ik eindelijk door had dat hij mij aan het filmen was. En niet zomaar mijn gezicht, maar letterlijk van top tot teen! Met zijn camera gleed hij van mijn ogen naar mijn haar, dan naar het boek, mijn handen en uiteindelijk mijn benen en mijn schoenen.

Ik was aan het koken vanbinnen.

Hij keek naar mijn blik dat iets te duidelijk zei dat hij ermee moest ophouden. Maar wat deed hij? Hij wende zijn blik af en deed gewoon voort.

Een aantal seconden later stak hij zijn fototoestel weg en verdween Pedro met een grijns op zijn gezicht naar naar buiten.

Sommige mensen hebben gewoon geen gevoel van schaamte.